Als ik toch eens kon vliegen,
Nam ik je met me mee.
Naar een plekje voor ons beide,
Over heide en over zee.
Daar waar de stemmen die we horen,
Die van de wind alleen zijn.
En waar de littekens uit je verleden,
Verdwijnen. Bevroren zijn.
Laat mijn vleugels je beschermen,
Tegen dat wat je pijn doet.
Maar sla dan ook je armen om mij heen,
Want weet je, dat voelt goed.
Een niet uit duizenden,
Is een kus die mij doet smelten.
Dus plant je lippen op de mijne,
En zet mijn hoofd op stelten!
Als ik toch eens kon vliegen.
Nam ik jou met me mee. ♥
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten