Daar waar de wind mijn longen streelt.
Daar waar de zon mijn huid verwarmt.
Daar waar de golven mijn voeten likken,
En waar het zand mijn knieën schuurt.
Daar waar het gras mijn rug kriebelt,
En ik op mijn innerlijk ritme dein,
Daar wil ik zijn.
Geen eigen huis, toch mijn tweede thuis.
Ik wil er nooit meer weg.
De mensen hier zijn trots en stug,
Maar prachtig om te zien.
Het eiland met zijn pracht en praal,
Heeft een plek in mijn hart.
Straks vaar ik weg en toch wacht ik elk jaar weer met smart.
Tot ik weer naar Terschelling mag ♥
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten